011 - Trots zijn op jezelf

Voor de meeste vrouwen is het lastig om trots te zijn op zichzelf. Het kan altijd beter, sneller, mooier, leuker, anders. Nog lastiger is het om trots op onszelf te zijn als er anderen bij zijn. Maar je hebt zoveel om trots op te zijn. 

In deze aflevering bespreek ik alles met je waar ik trots op ben. En ik nodig je uit om je ook trots te voelen op jezelf. Te vaak kijken we naar alles wat niet goed gaat. Naar alles wat we graag willen maar niet hebben. Daardoor creëer je juist meer van wat niet goed gaat en ervaar je meer gevoelens van tekort.

Dat is hoe je brein werkt. Het zoekt constant bewijzen voor alles wat je denkt en alles waar je op focust.

Ben jij trots op jezelf?

Maar wanneer je gaat kijken naar alles wat je bereikt hebt. Wanneer je gaat kijken naar alles waar je trots op bent, dan train je je brein voor meer. Je brein gaat dan op zoek naar meer bewijs voor dingen waar je trots op kunt zijn. Daarom wordt deze podcast een oefening in trots zijn op jezelf. Je gaat leren waarom erkenning en waardering voor jezelf en voor alles wat je hebt gedaan zo belangrijk en zo mooi is.

Het is belangrijk dat je iedere dag opnieuw trots bent op alles wat je hebt gedaan. Dat je jezelf iedere dag opnieuw goed genoeg voelt. Dat je iedere dag opnieuw de dingen waardeert waarvoor je je hebt ingespannen.

Veel luisterplezier

Trots zijn op jezelf

Ik ben deze week vijftig geworden. Een mega mijlpaal waar ik heel blij mee ben. Ik vind het leuk om ouder te worden. Ik geniet van de emotionele rust die daarbij hoort. Ik vind het zo fijn dat ik mezelf niet meer zo druk maak om wat iedereen van me vindt of om hoe ik overkom. Ik heb het gevoel dat ik steeds meer ruimte krijg om echt mezelf te kunnen zijn. OK, dat alles gaat hangen en gaat haperen dat neem ik dan maar op de koop toe. 

We hebben het afgelopen zondag gevierd. We zijn samen met de kinderen met twee van die oude volkswagenbusjes op stap geweest. Als je lid bent van de Eetgeluk Universiteit dan ken je de foto die ik op mijn werkkamer heb hangen, nou zulke busjes dus – die verhuren ze notabene in de Lutte! We hebben lekker hier door de omgeving gereden en halverwege zijn we gestopt voor een winterse picknick. Het was koud want in de busjes was geen verwarming en de raampjes moesten open omdat anders de boel zou beslaan. Maar het was echt zo gezellig! En ik voelde me alleen maar trots. Trots op alles dat ik de afgelopen vijftig jaar heb bereikt.

Hoe kun je trots zijn op jezelf?

Hoe is dat voor jou? Kun jij trots zijn op jezelf? Voor de meeste vrouwen is het lastig om trots te zijn op zichzelf. Het kan altijd beter, sneller, mooier, leuker, anders. Nog lastiger is het om trots op onszelf te zijn als er anderen bij zijn. Maar je hebt zoveel om trots op te zijn. Ook als je nog lang geen vijftig bent.

Maar goed, in deze aflevering ga ik dus vieren dat ik 50 ben. En ik nodig je uit om met me mee te vieren. Ik nodig je uit om je ook trots te voelen op jezelf. Te vaak kijken we naar alles wat niet goed gaat. Naar alles wat we graag willen maar niet hebben. Daardoor creëer je juist meer van wat niet goed gaat en ervaar je meer gevoelens van tekort. Dat is hoe je brein werkt. Het zoekt constant bewijzen voor alles wat je denkt en alles waar je op focust.

De vraag is, waarom vinden we het zo lastig om trots te zijn op onszelf. Zowel in stilte, in onszelf, als publiekelijk? Waarom is het zo moeilijk om tegen andere mensen te zeggen dat we trots zijn op onszelf? Het is zo normaal als we iets bijzonders realiseren. Vaak stappen we er gewoon overheen en gaan we weer door. We vergeten om er even bij stil te staan en het te vieren. Ik had mijn vijftigste verjaardag ook bijna voorbij laten gaan. Want ja, de maatregelen. Maar tegelijkertijd was er een stemmetje in mij dat zei: je gaat je daar toch niet door tegen laten houden? Er zijn zoveel mensen die het niet bereiken… Je moet het vieren! En dus hebben we de busjes gehuurd en zijn we op pad gegaan. En komt er in mei nog een groot tuinfeest. 

Is het alleen maar geluk

Wat ik vaak zie gebeuren als mensen een grote prestatie leveren, is dat ze het bagatelliseren. Dat ze zeggen dat het allemaal niet zoveel voorstelde. Dat ze het niet alleen hebben gedaan. Dat ze gewoon geluk hebben gehad. Ik weet nog wel dat mijn eerste boek verscheen en prompt een bestseller werd. Die had ik even niet aan zien komen. Ik vond dat ik geluk heb gehad. Dat ik op het juiste moment met de juiste boodschap kwam. Maar voor dat geluk ontstond had ik een dik faillissement achter de rug, mijn relatie liep op de klippen en financieel was het echt een aantal jaren  op een houtje bijten. Het waren jaren waarin ik voor een piepklein salaris flink wat uren draaide in de sportschool waar ik destijds werkte. Overigens heb ik daar een toptijd gehad hoor, dus je hoeft helemaal geen medelijden met me te hebben. Maar financieel ging het allemaal maar net.

Maar in die jaren is wel het idee gerijpt van de Sugarchallenge. In die jaren is de Sugarchallenge ontstaan. En vanuit die Sugarchallenge is het eerste boek, de mega bestseller, gecreëerd. Dus voordat het boek er was, zijn er minimaal vijf spannende jaren aan vooraf gegaan. Jaren waarin ik me heb ontwikkeld, waarin ik studies heb gevolgd, waarin ik cliënten heb begeleid. Met alles wat ik in die jaren heb geleerd heb ik uiteindelijk het boek geschreven, de website gebouwd en het programma verder verfijnd. Om dan maar te zeggen dat ik geluk heb gehad en dat ik gewoon met de juiste boodschap op het juiste moment naar buiten kwam is toch wel vrij kort door de bocht. Het kon een bestseller worden juist door alles wat ik de jaren ervoor heb geleerd.

Kijk eens terug op je leven waar ben jij trots op?

Wat ik van mijn coach heb geleerd is dat het belangrijk is om eens terug te kijken naar je leven en alles wat je daarin hebt gepresteerd op te schrijven. Dat kan al zo klein zijn als leren lopen of leren schrijven of leren lezen. Maar ook dingen als het leren bespelen van een instrument of het behalen van je strikdiploma. Of het krijgen van je eerste baantje of het behalen van je eerste diploma. De eerste keer liefdesverdriet en daar overheen komen. Er is zoveel dat je hebt gepresteerd maar waar je nog nooit bewust bij stilgestaan hebt. Er zijn zoveel dingen waar je trots op kunt zijn. 

Maak eens een lijst en schrijf daarop alle dingen die je hebt gedaan om te leven, maar ook om te kunnen overleven. Wat heb je allemaal gecreëerd. Waar ben je allemaal trots op. En ik ben zo trots op mezelf. Nu ik halverwege mijn leven ben en achterom kijk naar waar ik vandaan kom. Ik kan alleen maar trots zijn op alles dat ik heb bereikt. Op de persoon die ik ben geworden door deze reis. Maar ook op de persoon die ik ga worden als ik hiermee verder ga. Vijftig voelt voor mij echt als een nieuwe start. Als een nieuwe fase in mijn leven. Als de ‘Me First’ fase. In de Eetgeluk Universiteit heb ik het vaak over ‘Me First’. Ik vind dat wij vrouwen onszelf op de eerste plaats mogen gaan zetten. We zijn altijd maar druk met anderen en we vergeten daarin onszelf te vaak. Terwijl, als wij goed voor onszelf zorgen, die anderen daar automatisch van mee profiteren. En: die ander krijgt daardoor ook de kans om zich te ontwikkelen omdat we niet meer alles automatisch voor iedereen lopen te regelen. Jij blij en zij blij. 

Dus in deze aflevering kijk ik terug op mijn leven. Ik kijk naar wat ik allemaal heb bereikt en geef mezelf daarvoor een dikke schouderklop. Ik kijk naar het onzekere meisje dat ik was op de basisschool. Te dik en met piekhaar en een bril met te dikke glazen. En ik was nog intelligent ook. Ik ben veel gepest. Meestal kwam dat omdat ik het opnam voor de zwakkeren in de klas. Ik kan niet tegen onrecht. Dus ik heb het regelmatig goed te verduren gehad. Ik ben daardoor heel onzeker geworden. Maar inmiddels heb ik dat overwonnen.

Een kijkje in mijn leven

Ik heb mijn schooltijd cum laude afgerond en ben toen gaan studeren. Ik heb HEAO gedaan en in die tijd heb ik een aantal maanden gestudeerd in Zweden. Dat was de tijd van mijn leven. Maar oooohhh wat was het spannend om daarnaartoe te gaan. Voor het eerst alleen op reis. Voor het eerst alleen met het vliegtuig. Maar ik heb het toch maar mooi gedaan. En dit was de tijd voor de mobieltjes hè. In Zweden liepen ze toen allemaal met van die Ericssons telefoons. Ik weet nog dat ze tegen me zeiden dat die binnen een paar jaar ook bij ons zouden komen. Ik vond dat destijds nogal een idiote voorspelling ha, ha. 

Eenmaal terug uit Zweden heb ik een mentorsysteem opgezet op de HEAO speciaal voor alle studenten die uit het buitenland kwamen studeren. En ik heb een studievereniging opgezet voor onze studierichting. Al snel organiseerden we studentfeesten voor honderden studenten. Meestal waren ze uitverkocht binnen een paar uur. Dus dat was best wel cool. Van de studiebol die ik was ontwikkelde ik me tot een feestbeest. Na mijn studietijd ging ik werken bij Randstad als intercedent. Destijds moest je een psychologische test doen om te kijken of je uit het juiste hout was gesneden. Uiteraard was mijn test negatief. Maar ik wilde daar werken dus ik heb het uiteindelijk toch voor elkaar gekregen na een aantal telefoontjes. 

Iedere keer opnieuw ging ik voor wat ik wilde. En exact dat is wat ik de vrouwen in de Eetgeluk Universiteit ook leer. Ik heb het onbewust mijn hele leven gedaan. Mijn hele leven ben ik al bezig om mensen te helpen het beste uit zichzelf te halen. Om mensen te laten zien dat je alles kunt realiseren dat je wilt. Mijn hele leven al ben ik gefascineerd door persoonlijke ontwikkeling en door het brein en hoe het werkt. Ik weet nog dat ik het boek ‘Je ongekende vermogens’ heb gelezen van Tony Robbins. Ik weet het nog heel goed. Ik ging met mijn ex op vakantie naar Oostenrijk. En op de heenweg in de auto heb ik het gelezen. Bij München had ik het uit. Het was een feest van herkenning. Eindelijk voelde ik me begrepen. Als je het nog niet kent, ga het lezen. Het was mijn introductie in alles wat ik nu doe.

Noem het geen falen maar liever leermomenten

Ik heb geleerd dat het niet erg is om te falen. Ik noem het ook liever niet falen. Ik noem het leren. Des te meer je leert, des te grootser de versie van jezelf is die je kunt leven. Je wordt steeds minder bang voor wat er gebeurt als iets niet lukt. Omdat je weet dat je ermee kunt dealen. Omdat je weet dat je niet dood gaat als de dingen anders lopen dan je wilt. Je kunt altijd weer opnieuw beginnen. Vaak relateren we ons leven en wie we zijn aan wat we in het verleden hebben gedaan. We hebben die en die opleiding gevolgd en die en die werkervaring dus we moeten verder in die richting. Anders is het jammer van de investering in tijd en in geld. Maar niets is minder waar. 

Je kunt jezelf iedere dag opnieuw uitvinden. Je kunt op een dag wakker worden en bedenken dat het klaar is. Dat je iets totaal anders wilt doen. Dat je een totaal andere persoon wilt worden. Je kunt jezelf je hele leven opnieuw uitvinden. En wanneer je trots bent op jezelf, wanneer je jezelf waardeert, dan motiveert dat je om die dingen te doen waar je blij van wordt en die je vervullen. Je krijgt dan energie van de dingen die je doet. Het zuigt je niet meer leeg.

Ik denk weleens, stel dat ik nog een half jaar te leven zou hebben, wat zou ik dan doen? En ik zou het niet weten. Eerlijk niet. Ik heb altijd alles gedaan wat ik wilde doen. Natuurlijk heb ik nog wel wensen, maar ik weet dat ik die ook ga realiseren. Dus er is niet een brandend verlangen in me van iets dat ik altijd al heb willen doen, maar nooit heb gedurfd. Ik ben altijd gegaan voor mijn dromen. En daar heb ik nooit spijt van gehad.

Dingen doen die jij wilt zonder schuldgevoel

Toen ik mijn huidige man Danny leerde kennen, woonde hij in Duitsland. Hij had twee kinderen en ik wilde niet dat ze van elkaar zouden vervreemden. Dus heb ik mijn laptop opgepakt en ben ik naar Duitsland verhuisd. Het land waar ik echt nooit, maar dan ook nooit wilde wonen. Maar aan de andere kant wist ik ook dat er maar één manier was om erachter te komen of mijn voorgevoel juist was en dat was door het te doen. En nu weet ik: mijn voorgevoel was juist. Duitsland is niet mijn land. Het is een prachtig land, de mensen zijn echt heel aardig, maar ik voel me er niet thuis. Toch ben ik er trots op dat ik destijds de beslissing heb genomen. Het heeft me namelijk ook heel veel gebracht in de vorm van het gezin waar ik zo naar verlangde, ik heb de taal beter leren kennen en de kinderen hebben een zachte landing kunnen maken na de scheiding doordat beide ouders vlakbij elkaar woonden. 

Ik weet dat ik geen makkelijk persoon ben om mee samen te zijn. Ik kan echt veeleisend zijn en ik heb veel ruimte nodig. Maar ik heb ook rust nodig om te kunnen creëren en te kunnen schrijven. Om in mezelf te kunnen zakken en vanuit mezelf te kunnen putten. Inmiddels kan ik dat van mezelf accepteren, dat is denk ik echt het mooie van leeftijd. En doordat ik dit niet meer veroordeel van mezelf, kan ik het ook steeds meer aan mezelf geven. Ik kan makkelijker nee zeggen zonder me schuldig te voelen. En ik kan makkelijker dingen laten gaan als ze niet gaan op de manier zoals ik dat eigenlijk had bedacht. 

Ik ben iemand die constant creëert. Ik vind het heerlijk om nieuwe dingen te ontdekken en dit dan te delen met de mensen om me heen. Ik ben een eeuwige student. Ik hou ervan om te lezen en te leren. Ik hou ervan om te filosoferen. Maar uiteindelijk moet het wel een functie hebben. Ik moet het wel door kunnen geven en dat is wat ik doe in de Eetgeluk Universiteit. Ik ben trots op de Uni. Ik ben trots op waar het in drie jaar tijd naartoe is gegroeid. Ik ben trots op alle vrouwen die daar studeren. En ik geniet ervan als ik zie hoe ze veranderen. Hoe ze transformeren van vaak onzekere en onzichtbare vrouwen die gefocust zijn op hun uiterlijk en hun gewicht naar vrouwen die steeds meer kleur krijgen en echt gaan staan voor zichzelf. Naar vrouwen die trots zijn op zichzelf en die van zichzelf houden. Die mild zijn naar zichzelf en steeds grotere doelen durven te stellen voor zichzelf. Dat is waar ik het voor doe. Dat is waar ik van ‘aan’ ga. Ik ben zo blij dat ik drie jaar geleden de stap heb gezet om de Eetgeluk Universiteit op te richten. En ik heb nog zoveel plannen voor de toekomst.

Je kunt meer dan je denkt!

Dat is misschien ook wel de boodschap die ik jou wil meegeven. Je kunt zoveel meer dan je denkt. Het enige dat tussen jou en je doel staat is je brein. Meer niet. En wanneer je weet hoe je dat kunt managen, wanneer je weigert te geloven wat je hoofd allemaal zegt, dan kun je jezelf iedere keer opnieuw versteld doen staan. Alles, werkelijk alles is mogelijk als je leert hoe je jouw brein kunt managen. Ik ben daarvan het levende voorbeeld en met mij zijn er heel veel anderen. Je brein is je grootste kapitaal, leren en begrijpen hoe het werkt is het enige dat je nodig hebt om iedere dag opnieuw de beste versie van jezelf te leven.

Het is zo leuk om eens terug te kijken naar alles wat je hebt gedaan. Kijk eens achterom naar waar je vandaan komt en naar waar je nu staat. Je zult versteld staan van jezelf. Ga vanaf nu jezelf vieren. Wees trots op jezelf. Dat kan heel moeilijk zijn omdat we hier in Nederland altijd zo normaal moeten blijven doen. Maar je kunt ook én normaal blijven én trots zijn op jezelf. Leer om je brein te focussen op alles dat je al hebt gedaan zodat het vertrouwen krijgt in alle dingen die je nog wilt doen. 

Ik ben vijftig en ik ben er trots op. En ik ga door. Iedere dag opnieuw blijf ik stug voortbewegen in de richting van mijn dromen. Iedere dag opnieuw kies ik ervoor om de beste versie van mezelf te leven. En ik nodig jou uit om hetzelfde te doen!

Stoppen met diëten gewoon trots zijn op jezelf

En je weet het: heb je iets gehad aan deze podcast geef hem dan vooral door aan alle vrouwen die jij kent die iedere dag opnieuw met zichzelf strijden. Laten we er samen voor gaan zorgen dat alle vrouwen in Nederland weer stoppen met diëten en weer gaan stralen. Omdat ze niet langer meer vechten tegen zichzelf, maar voor zichzelf. 

Tot volgende week!