Mijn bril en ik... Zeg eens eerlijk... in hoeverre ben jij in staat om jezelf te accepteren zoals je bent? In hoeverre ben je volledig OK met jezelf? In hoeverre kun je tegen jezelf zeggen: ‘Zelfs als er helemaal niets verandert dan is het OK en hou ik evengoed van mezelf?’ In hoeverre vind je jezelf oprecht mooi en aantrekkelijk als je in de spiegel kijkt?

Het klinkt misschien tegenstrijdig. Maar alle verandering begint met acceptatie. En vaak denken we massaal dat wanneer we onszelf accepteren of wanneer we de situatie accepteren dat we dan niet meer in beweging komen. Dat we dan nooit meer de dingen gaan doen die nodig zijn of waarvan we vinden dat we ze moeten doen.

Wanneer je jezelf niet accepteert, heb je de buitenwereld en de mening van anderen nodig om te bevestigen dat je OK bent en om in jezelf te kunnen geloven

• Je wacht op goedkeuring van de omgeving voordat je ergens aan begint
• Je hebt aanmoediging nodig om door te blijven gaan
• Je manipuleert mensen zodat ze positief over je denken
• Je bent bezig om mensen te overtuigen dat wat je doet goed is
• Je denkt dat je eerst moet afvallen voordat je goed genoeg bent

Maar wanneer je jezelf volledig accepteert zoals je nu bent. Wanneer je nu, op dit moment, helemaal en totaal OK bent met jezelf. Dan maakt het niet meer uit wat anderen vinden. En kun je alle energie die je nu nog besteedt aan goed willen zijn en aan goed zorgen voor jezelf.

In deze podcast vertel ik je het verhaal van mij en het gevecht met mijn bril. En hoe dat jarenlang mijn zelfacceptatie in de weg heeft gezeten. 

Veel luisterplezier