Voor zolang als ik me kan herinneren vind ik mezelf saai. En dan niet een beetje saai. Ik vind mezelf echt een mega, gigantische, saaie, duffe doos. Soms vind ik mezelf zelfs zo saai dat ik zelfs mezelf verveel. Echt waar…

Nu wordt het inmiddels wel beter. Met name de laatste jaren heb ik er steeds meer vrede mee. Maar o, o, o…. wat was het een strijd. Ik wilde namelijk helemaal niet mijn briljante saaie zelf zijn. Ik wilde die fantastische-glamour-interessante-vrouw-van-de-wereld zijn…

Zo’n vrouw waarbij altijd de haren goed zitten. En waarbij de kleding altijd onberispelijk is. Die nog sexy en elegant is in een vuilniszak met een ceintuurtje eromheen. Die altijd iets spannends te melden heeft. En die altijd wel iets leuks kan bedenken om te doen. Zo’n Anouk uit Gooische vrouwen, je begrijpt me wel…

Maar ja, ik ben Carola. Ik ben eigenlijk meer een Willemijn…. Ik hou namelijk helemaal niet van ‘gedoe’. Als je mij nette kleren aantrekt, heb ik daar binnen vijf minuten minimaal drie vlekken op gemaakt. En als ik het niet zelf heb gedaan, dan heeft er wel een hond op gekwijld of een kat ingehangen. Of ik ben zelf ergens achter blijven haken…

Sexy ‘off-shoulder’ truien vind ik te koud. Net zoals dunne bloesjes trouwens. En hoge hakken doen gewoon echt te zeer aan mijn voeten. Bovendien zijn die helemààààl niet praktisch met een weiland voor de deur…Dus tsja hoe handig was die wens nou eigenlijk helemaal?

Hoe handig is het om die sexy-vrouw-van-de-wereld te willen zijn. Iedere dag, op ieder moment en in iedere situatie… Gelukkig had ik een oplossing gevonden voor al die momenten dat ik het even niet was (dus altijd). Ik ging eten om mijn eigen saaiheid te doorbreken. Ik ging eten om dingen leuker te laten lijken dan ze waren. Als ik at dan was de wereld ineens een stukje minder saai.

• Niets te vertellen? Ik nam een bak chips
• Mezelf vervelen? Ik nam nog een stuk chocola
• Een gezellige middag met vriendinnen? Ik at me er doorheen

Afgelopen week had ik het erover met mijn coach. Samen met haar heb ik een oplossing bedacht voor mijn gevoel van ‘saaiheid’. Werkelijk, ik had het zelf kunnen bedenken. Maar soms heb ook ik even wat hulp van buitenaf nodig. 

Ik vertel je er alles over in de podcast van deze week. Ik vermoed dat je er zomaar eens heel veel aan zou kunnen hebben. Ow enne: hij is niet saai, dat beloof ik je!

Veel luisterplezier!